بررسی نقش تعدیل کننده خودکار آمدی در رابطه بین کمال گرایی و اهمال کاری در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت

چکیده: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تعدیل کننده خودکار آمدی بین اهمال کاری و کمال گرایی در دانشجویان انجام گرفته است. 246 دانشجوی پسر و دختر دانشگاه آزاد مرودشت (126پسر) و (120 دختر) به عنوان نمونه از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تصادفی انتخاب شدند. به این ترتیب که از 4 گروه علوم انسانی، علوم پایه، مهندسی و علوم تربیتی به صورت تصادفی از هر گروه 3 رشته و از هر رشته یک کلاس در این پژوهش شرکت کردند و با استفاده از مقیاس کمال گرایی فراست، مقیاس اهمال کاری سولمون و مقیاس خودکارآمدی سولبرگ که همگی از روایی و پایایی بالایی برخوردار بودند مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج این پژوهش نشان داد که از بین ابعاد کمال گرایی استانداردهای شخصی و سازمان با خود کارآمدی رابطه مثبت و معنادار و بین انتقاد و خودکارآمدی رابطه منفی معنادار وجود دارد. هم چنین نتایج نشان دهنده ی رابطه ی مثبت و معنادار بین ابعاد کمال گرایی بود. نتایج رگرسیون سلسله مراتبی همزمان حاکی از این بود که از بین ابعاد کمال گرایی فقط بعد نگرانی به صورت مستقیم، مثبت و معنادار قادر به پیش بینی اهمال کاری است و در مرحله دوم بعد از ورود خودکارآمدی به معادله رگرسیون، بعد نگرانی و نظم به صورت مثبت و معنادار و خودکارآمدی به صورت منفی و معنادار قادر به پیش بینی اهمال کاری هستند. در مرحله سوم رگرسیون مشخص گردید که از بین ابعاد کمال گرایی، بعد استانداردهای شخصی به صورت مثبت و معنادار و بعد انتقاد به صورت منفی و معنادار پیش بینی کننده خودکارآمدی هستند و دیگر ابعاد قدرت پیش بینی کنندگی معناداری برای خودکارآمدی ندارند. تحلیل های جانبی نیز نشان دهنده ی تفاوت معنادار بین دختران و پسران از نظر خودکارآمدی بود، اما تفاوت معناداری در اهمال کاری مشاهده نگردید. واژه های کلیدی: کمال گرایی – خودکارآمدی- اهمال کاری